ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΑΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009



Αυτή τη στιγμή κρατούνται 570 άτομα από Σομαλία , Λίβανο , Παλαιστίνη , Αφγανιστάν , Ιράν , Ιράκ , Ερυθραία. Πριν δύο μέρες συνελήφθησαν 150 άτομα στις ακτές τις Σάμου. Κρατούνται 50 παιδιά. Καταγράφηκαν 130 μέλη οικογενειών.200 άτομα κοιμούνται έξω (πολλοί ενήλικες δίνουν τα στρώματα τους σε παιδιά και οι ίδιοι «μετακομίζουν» στην αυλή).Ένας διαβητικός , μία έγκυος γυναίκα και ένα άτομο με αναπνευστικά προβλήματα , ζητούν άμεση ιατροφαρμακευτική βοήθεια. Σε ερωτήσεις προσφύγων ,σχετικές με όλα αυτά και άλλα, οι υπάλληλοι του κέντρου απαντούν: «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΡΩΤΑΤΕ».

Βέβαια. Δουλειά τους είναι να σιωπούν και να μας επιτρέπουν να κάνουμε τη δική μας δουλειά : αφού τους πιούμε το αίμα , αργά και βασανιστικά , να τους εξαφανίσουμε. Στα κέντρα κράτησης προσφύγων, απανταχού, καταπατούνται κατάφορα ανθρώπινα δικαιώματα .Το πρότυπο κέντρο κράτησης Σάμου , είναι πρότυπο ακριβώς σε αυτό και τα δικά μας μάτια κι αυτιά έχουν συνηθίσει τόσο πολύ σε αριθμούς και καταστάσεις όπως τα παραπάνω , που τα αντιμετωπίζουμε με απόλυτη φυσικότητα .Σας παραθέτουμε το σημείωμα κάποιου πρόσφυγα από το κέντρο Σάμου:

«Όνομα: Mohammed Suleiman Idris

Εθνικότητα: Ερυθραίος

Πάσχω από διαβήτη και δε μπορώ να μείνω άλλο σ’ αυτό το κέντρο κράτησης. Είμαι ήδη εδώ 8 ημέρες. Είναι αδύνατο να μείνω γιατί:

α. Ένας διαβητικός πρέπει να έχει φροντίδα

β. Μερικές φορές τη νύχτα ,όταν κοιμάμαι, έρχομαι εκτός ελέγχου ,γιατί νιώθω πείνα και πρέπει εκείνη την ώρα να φάω(υπογλυκαιμικές κρίσεις), και αυτό τα μεσάνυχτα στο κέντρο είναι αδύνατο.

Και η ψυχολογία μου…. Είμαι ένας φυλακισμένος που πρέπει να εξετάζει το ζάχαρό του συνέχεια κι αυτό εδώ δε γίνεται.

Πρέπει να έχω ειδικό φαγητό, για διαβητικούς. Είμαι πολύ άσχημα εδώ. Το μόνο που θέλω είναι να ζήσω. Να πάω με τον ανιψιό μου στην Αθήνα, να μας δώσουν το χαρτί παραμονής για ένα μήνα. Σας παρακαλώ, δε μπορώ να μείνω άλλο εδώ! Νιώθω ότι πεθαίνω αργά.

Όνομα: Amir Said Suleiman

Υποφέρει από άσθμα. Και με τον καπνό του τσιγάρου και με τις οσμές από τις τουαλέτες δε μπορεί να αναπνεύσει.

Ζητάω να βγούμε από δω το συντομότερο.»

Εμείς θα λέγαμε ότι πλέον δε ζητάμε αλλά απαιτούμε.

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.