Στο πλευρό των απεργών πείνας του κέντρου κράτησης μεταναστών της Σάμου --Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών

Βρισκόμαστε στην τέταρτη ημέρα απεργίας πείνας των κρατούμενων μεταναστών του κέντρου κράτησης της Σάμου. Η μεταναστευτική εξέγερση και προσφυγή στην ύστατη μορφή αγώνα όλων σχεδόν των έγκλειστων πυροδοτήθηκε από μια νέα πρακτική μαζικών μεταγωγών από τη Σάμο σε χώρους κράτησης της βόρειας Ελλάδας που συνοδεύεται με την αλλαγή των δηλωθέντων από τους μετανάστες στοιχείων ταυτότητας και χώρας προέλευσης, μια πρακτική που συστηματοποιήθηκε έπειτα από την εγκατάσταση στο κέντρο κράτησης αξιωματικών της ευρωπαϊκής υπηρεσίας συνοριακής φύλαξης Frontex. Δικαίως οι απεργοί ανησυχούν για το ενδεχόμενο απέλασής τους με μαζικές και συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς τη δυνατότητα υποβολής αιτήματος ασύλου.


Η απεργία πείνας των μεταναστών συνέπεσε χρονικά με τη δημοσίευση του πορίσματος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα νέα «Κέντρα Πρώτης Υποδοχής», εξαναγκάζοντας τον Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη να εγκαταλείψει προς στιγμή το συμπονετικό, μελοδραματικό τόνο των δηλώσεων του για τους μετανάστες και, εμμέσως πλην σαφώς, να προεξοφλήσει την καταστολή της απεργίας και την απέλαση των μεταχθέντων μεταναστών. Την ίδια στιγμή, με εντολή του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. απαγορεύτηκε η πρόσβαση στο κέντρο κράτησης στην Κίνηση «Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες» της Σάμου και οι αλληλέγγυοι πολίτες κατηγορήθηκαν από τους αστυνομικούς ως υποκινητές της απεργίας, ενώ κατασχέθηκαν κινητά τηλέφωνα των κρατουμένων. Τα γεγονότα αυτά πρέπει να μας προϊδεάσουν για το τί μέλλει γενέσθαι στα νέα «κέντρα πρώτης υποδοχής» και επιβάλλουν την αντίδραση του συνόλου των αντιρατσιστικών οργανώσεων και κάθε αλληλέγγυου-ας πολίτη στη διαμόρφωση ενός καθεστώτος απομόνωσης των έγκλειστων μεταναστών και απαγόρευσης του ελέγχου των συνθηκών και διαδικασιών που ακολουθούνται στα κέντρα κράτησης από την τοπική κοινωνία και τις κινήσεις αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες.


Η αλληλεγγύη μας στους απεργούς πείνας του κέντρου κράτησης της Σάμου είναι απαραίτητη περισσότερο από ποτέ γιατί, πέρα από έναν αγώνα για την ελευθερία και το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης που οι ίδιοι οι έγκλειστοι μετανάστες διεκδικούν, αποτελεί τον πρώτο αγώνα ενάντια στις διαδικασίες ταυτοποίησης και διαλογής των μεταναστών (ή "screening" κατά τη γλώσσα του Υπουργείου) που βρίσκουν στη Σάμο την πρώτη τους εφαρμογή. Πρόκειται για ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης με μια πολιτική που, στο όνομα του διαχωρισμού όσων «δικαιούνται» πολιτικό άσυλο και επικουρική προστασία, εγκαθιδρύει έναν μηχανισμό αποκλεισμού της μεγάλης πλειονότητας των εισερχόμενων μεταναστών και απέλασής τους σε ανασφαλείς χώρες προέλευσης ή ακόμη και «διέλευσης» μεταναστών. Είναι μια πολιτική που έχει μετατρέψει το μέχρι πρότινος «κράτος-τρομοκράτη», τη Λιβύη, σε προνομιακό σύμμαχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπολέμηση της μετανάστευσης, παρότι το καθεστώς Καντάφι δεν δεσμεύεται από το διεθνές δίκαιο προστασίας των προσφύγων, ενώ στα μέσα αποτροπής της μετανάστευσης που μετέρχεται περιλαμβάνεται η εγκατάλειψη μεταναστών στην έρημο.


Γίνεται σαφές ότι στον πυρήνα μιας περισσότερο πραγματιστικής και ωφελιμιστικής πολιτικής που κομίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και που συνολικά χαρακτηρίζει τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., βρίσκεται μια αστυνομική αντίληψη που αποδίδει πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν κατασταλτικό διακρατικό οργανισμό όπως η Frontex , εντείνει την στρατιωτικοποίηση των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., διαμορφώνει ένα ευρύ σύστημα αποκλεισμού, εγκλεισμού και απελάσεων, και μεταθέτει τα ευρωπαϊκά σύνορα εκτός της Ευρωπαϊκής επικράτειας.


Είμαστε ξεκάθαροι ότι δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό η όποια αναμόρφωση, μεταρρύθμιση ή και βελτίωση των διαδικασιών ασύλου και των συνθηκών κράτησης να καταστεί άλλοθι για τον μαζικό εγκλεισμό και τη δημιουργία μιας βιομηχανίας απελάσεων. Οι χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες που διασχίζουν τα σύνορα ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις αποτροπής και τα ναρκοπέδια, διεκδικούν μια καλύτερη ζωή, εγκαταλείπουν τη φτώχια, τον πόλεμο και την περιβαλλοντική καταστροφή στις χώρες τους, δραπετεύουν από την εξαθλίωση για την οποία κυρίως ευθύνεται η Δύση. Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν «δύναται» να υπαχθούν στην κατηγορία του ατομικά διωκόμενου πρόσφυγα, όλοι γνωρίζουν ότι η μεγάλη πλειονότητα των μετακινούμενων προς τη Δύση μεταναστών εκ των πραγμάτων αποτελούν τους κοινωνικούς πρόσφυγες της εποχής μας, οι οποίοι επίσης χρειάζονται, αλλά και δικαιούνται, μια πολιτική υποδοχής και διασφάλισης των δικαιωμάτων τους.



· Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας του κέντρου κράτησης της Σάμου.

· Καμία εμπλοκή των κυνηγών μεταναστών της Frontex στην διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος.

· Καμία συναίνεση σε διαδικασίες διαλογής ανθρώπων – Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος.

· Καμία νομιμοποίηση από οργανώσεις υποστήριξης προσφύγων και ΜΚΟ στη δημιουργία μιας βιομηχανίας ελέγχου, επιτήρησης και εκτοπισμού μεταναστών.



Αθήνα 16 Απριλίου 2010

Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών